เราเกิดมาอาจปราศจาก “ความกลัว” เป็นจุดเริ่มต้น แต่หลังนั้นมันได้ถูกพัฒนาขึ้นอย่างทันทีและตลอดเวลา ความกลัวมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ความกลัวหลายๆอย่างที่ถูกพัฒนาขึ้นมามีความจำเป็นต่อการอยู่รอด เช่น กลัวไฟ ความร้อน ของแหลมคม แม้เด็กเล็กๆก็สามารถเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว เหมือนเป็นสัญญาณเตือนภัยให้หลบหลีกหรืออยู่ห่างสิ่งเหล่านั้น เมื่อเติบโตขึ้น สไตล์/บุคลิกลักษณะ/รูปแบบพฤติกรรมของเราจะเปลี่ยนแปลงไปตามการรับรู้ ตามประสบการณ์ และความคาดหวังของสังคมรอบข้าง.....

อาจจะไม่ถูกซะทีเดียว ถ้าจะพูดแบบเหมารวมว่าคนเราไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง ผู้คนจำนวนมากมายซื้อหาเสื้อผ้าแบบใหม่ๆ เปลี่ยนทรงผม เปลี่ยนกระเป๋ารองเท้า เปลี่ยนร้านอาหาร จัดวางเฟอร์นิเจอร์ใหม่ ตบแต่งห้องเป็นแบบต่างๆ อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีจังหวะและรูปแบบที่แตกต่างกันไปในแต่ละคน บางคนสามารถตอบรับการเปลี่ยนแปลงได้เร็ว บางคนได้ช้า บางคนชอบรูปแบบการเปลี่ยนที่หวือหวา หรือบางคนพอใจกับรูปแบบที่ไม่ค่อยต่างจากเดิมมากนัก ทุกคนรับการเปลี่ยนแปลงได้ ในแบบเฉพาะของตน.....

ในที่ทำงานซึ่งเป็นที่รวมของคนจำนวนมากและมีความหลากหลาย ต้องมาอยู่ร่วมกัน ทำงานที่ต้องพึ่งพาอาศัยและมีความเกี่ยวข้องกัน โอกาสจะเกิดการกระทบกระทั่งและข้อขัดแย้งมีขึ้นได้ตลอดเวลา เนื่องจากความคิดเห็นที่ไม่เหมือนกัน ความต้องการที่แตกต่าง บุคลิกลักษณะวิธีการแสดงออกก็แตกต่างกัน และถ้าเรารับมือกับการกระทบกระทั่งข้อขัดแย้งนี้ได้ไม่ดี ก็อาจกลายเป็นปัญหาความขัดแย้งที่เรื้อรังหรือบานปลายใหญ่โตได้ ทำให้เกิดความไม่มีประสิทธิภาพในการทำงาน ผู้ที่เกี่ยวข้องก็มีความเครียด ไม่สนุกและไม่อยากทำงาน.....